زنان و مردان به کمک فعالیت های متوالی و با نظم بدنی، می توانند ریسک ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را کاهش دهند. با آشنا کردن افراد بی تحرک با فعالیت های بدنی که توسط پزشک متخصص تجویز می شوند می توان افراد را از خطرات بیماری های قلبی و عروقی دور نگه داشت. با انجام سطح مطلوبی از فعالیت های بدنی مانند پیاده روی هر روزه می توان به کاهش بیشتر این خطرات کمک کرد. به صورت کلی باید گفت برای تمامی بزرگسالان و در هر رنج سنی که باشند بی خطر و قابل تجویز است. در ادامه این مطلب به رابطه ورزش و بیماری های قلبی و عروقی بیشتر می پردازیم.
تاثیر ورزش بر بهبود بیماری قلبی و عروقی
با توجه به رابطه ورزش و بیماری های قلبی، سازمان بهداشت جهانی بیان کرده است که به منظور پایین آوردن خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، نتایج قابل توجه و مفیدی بدست می آید اگر افراد در هر 7روز هفته، 150 دقیقه ورزش با شدت متوسط و یا 75دقیقه با شدت زیاد و یا ترکیبی از شدت متوسط و زیاد را بسته به میزان فشار خون انجام دهند. علاوه بر این، تاکید شده است که هر قدر این تمرینات افزایش یابد مزایای سلامتی بیشتری خواهد داشت.
شواهد واضحی از رابطه معکوس دوز خطی میان میزان فعالیت های بدنی و میزان مرگ و میر همه افراد، از هر رنج سنی است. انجام فعالیت های ورزشی، می تواند فشار خون سیستولیک و و علائم آنژین را بهبود بخشد. همچنین میزان خونرسانی در عروق را افزایش می دهد. همچنین بررسی و آنالیز این بیماران نشان می دهد که با بیشتر کردن فعالیت های ورزشی، کیفیت زندگی خود را افزایش داده و قادر بوده اند زمان فعالیت های ورزشی خود را بیشتر کنند. بعلاوه 29% ریسک بروز حملات قلبی و 20% نرخ بستری شدن بیماران را کاهش دهند.
یک بررسی دیگر در سال 2018 اینگونه گزارش داده است که : تمرینات اصلاحی و ورزشی مفید به بهتر شدن کنترل اتونوم قلبی در افراد مختلف می شود و بعلاوه به این نکته تاکید دارد که تنها انجام فعالیت های ورزشی برای زندگی روتین و هر روزه فرد تاثیری موقت دارد و اینگونه نیست که سلامت زندگی آینده او را هم تضمین نمی کند مگر اینکه این فعالیت های ورزشی بدنی را حفظ کرده و ادامه دهد. بیشتر بخوانید: بیماری های دریچه ای قلب
ورزش و فشار خون
در ادامه مطلب رابطه ورزش و بیماری های قلبی، مطالعات انجام شده روی مردان مبتلا به بیماری عروق کرونر پایدار در یک دوره 2 ساله، نشان می دهد که استفاده از تمرینات ورزشی منظم، در درمان و تاثیرگذاری نسبت به دیگر اقدامات بهتر عمل کرده است:
نشانگرهای التهابی که در گروه ورزشی بهبود پیدا کرده است به این صورت است: سطح پروتئین واکنشی C با حساسیت بالا و اینترلوکین 6 ، بعد از انجام دو سال ورزش متوسط 41 و 18 درصد به حد قابل توجهی کاهش پیدا کرد.
تمرینات بدنی در پیشگیری ثانویه از انفارکتوس میوکارد
دستور العمل هایی پیشگیرانه ثانویه برای بیمارانی که به انفارکتوس میوکارد مبتلا هستند:
برای کسانی که به انفارکتوس میوکارد مبتلا هستند باید 20 تا 30 دقیقه و بصورت روزانه از نظر جسمی فعالیت داشته باشند تا حدی که تنفس شان خیلی کم شود. کسانی که به این اندازه فعال نیستند باید به تدریج فعالیت های خود را بیشتر کنند. این افراد باید از سطح پایین شروع کنند و با بیشتر شدن آمادگی جسمی شان، تایم و سنگینی فعالیت هایشان را بالا ببرند.
با وجود اینکه فعالیت ابتدایی با ارگومتر سنج ، فعالیت ورزشی و بدنی را نسبت به جلسات استاندارد توانبخشی بالاتر نبرد، اما می توان یک کار آزمایی رندوم کنترل شده با استفاده از سیکل ارگومتر را برای دوره پس از عمل جراحی قلب، به عنوان یک انتخاب درست برای توانبخشی بیمار در نظر گرفت.
ورزش و نارسایی قلبی
فعالیت های ورزشی در بیمارانی که مبتلا به نارسایی مزمن قلب (CHF) هستند هم می تواند تاثیرگذار باشد: تمرینات ورزشی در بیمارانی که به نارسایی خفیف تا متوسط قلب دچارند، می تواند به پیشرفت معنی دار آماری و در حداکثر ضربان قلب، حداکثر برون ده قلبی، آستانه بی هوازی، اوج VO2، آزمون پیاده‌روی 6 دقیقه‌ای و HRQL (پرسشنامه کیفیت زندگی) خواهد شد.
علائم مشکلات قلبی عروقی
نشانه ها و علائم معمول مشکلات قلبی عروقی شامل موارد زیر می شود:
- احساس ناراحتی در ناحیه قفسه سینه (احساس فشار زیاد و درد)
- داشتن درد و ناراحتی در یک یا هر دو بازو، پشت، فک یا معده
- داشتن تنگی نفس
- ایجاد عرق سرد در بدن
- داشتن حالت تهوع
- احساس سبکی
این امکان وجود دارد که بانوان این علائم را نداشته باشند. اما به جای آن، به احتمال زیاد موارد زیر را تجربه می‌کنند:
- داشتن خستگی غیرعادی
- داشتن اختلالات خواب
- داشتن ضعف ناگهانی
- تنگی نفس
- داشتن حالت تهوع یا استفراغ
- داشتن درد در ناحیه پشت و یا فک
ورزش درمانی در بیماران قلبی
کالج پزشکی ورزشی آمریکا (ACSM)، دستور العمل هایی را انتشار داده که با دستورالعمل های گذشته تطابق داشت ولی به خاطر وجود تفاوت های فیزیولوژیکی در بیمارانی که به بیماری عروق کرونر نسبت به افراد سالم شیوه هایی را مورد بررسی قرارر داد.
بیمارانی که به بیماری عروق کرونر دچارند باید حتما فعالیت های ورزشی روتین و یکسری تمرینات خاص را انجام دهند. انجام ورزش های مداوم به کمک گروه های بزرگ عضلانی برای مثال شنا، پیاده روی و ایروبیک گروهی استقامت قلبی عروقی را بیشتر می کند. انجام تمرینات فوقانی برای مثال با کمک ارگومتر سنج بازو برای کسانی که مشکل اسکلتی عضلانی دارند می تواند مفید و موثر باشد. تمرینات مقاومتی هم باید در یک شیوه آموزشی ویژه ارائه گردد. تمامی این تمرینات را می توانید از پزشک متخصص قلب و عروق خود جویا شود.
بیماران قلبی چگونه باید ورزش کنند؟
- حداقل در سه روز و بصورت غیر متوالی هر هفته
- با زیاد شدن تمرینات ورزشی، ریسک آسیب های اسکلتی عضلانی به تدریج افزایش پیدا می کند.
- انجام 10 دقیقه گرم کردن و سرد کردن در تمرینات کششی و انعطاف‌پذیری.
- انجام 40 دقیقه ورزش هوازی مداوم و با فواصل زمانی
نظارت بر ورزش بیماران قلبی
- دیدن بیمار
- اندازه‌گیری ضربان قلب و ریتم آن توسط دکتر متخصص قلب و عروق
- اندازه‌گیری فشار خون در حین فعالیت ورزشی
بیمارانی که بدون نظارت پزشک ورزش می‌کنند باید حتما ورزش های سبک تری انجام دهند و بیمارانی که در معرض خطر بیشتری هستند هم همین طور.
